Τὸ ἀριστεροθρεμένο σάϊμποργκ ποὺ παριστάνει τὸν/τὴν/τὸ πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας ἀποφάνθηκε ὅτι στὴν Οὐκρανία ἔχουμε τὸν πρῶτο πόλεμο σὲ εὐρωπαϊκὸ ἔδαφος, λησμονώντας ὄχι μόνο τὸν πρόσφατο πόλεμο τοῦ ΝΑΤΟ κατὰ τῆς Γιουγκοσλαβίας τὸ 1999, ἀλλὰ ἀκόμα καὶ τὸν Ἀττίλα τὸ 1974 στὴν Κύπρο (!), μέσα στὴν πρεμούρα του νὰ ἐκδηλώσει τὴν «ἀνοικτόμυαλὴ» ἀμερινοδουλεία του.
Τὸ νεοφιλελεύθερο νευρόσπαστο ποὺ παριστάνει τὸν πρωθυπουργὸ (τῶν ἰθαγενῶν τῆς ἀποικίας) δὲν ἀρκέστηκε στὶς γνωστὲς κλάψες τῶν ὑπόλοιπων Εὐρωπαίων Ἀμερικανοβασάλων γιὰ τὴν «καταπάτηση τοῦ διεθνοῦς δικαίου» καὶ τὴν «ἀνεξαρτησία τῆς Οὐκρανίας» (βλέπε τοὺς ἀμερικανοκίνητους πραξικοπηματίες τοῦ Κιέβου), ἀλλὰ ἀποφάσισε νὰ στείλει καὶ στρατιωτικὴ βοήθεια στὸ Κίεβο, βάζοντας ἔτσι τὰ δυνατά του γιὰ νὰ κάνει τὴν Ἑλλάδα ἐχθρὸ τῆς Ρωσίας.
Μιᾶς Ρωσίας ποὺ ἦταν καὶ θὰ εἶναι γιὰ πάντα ἐδῶ, στὴν γειτονιά μας, καὶ ἀποτελεῖ τὸν μοναδικὸ ἀνασχετικὸ παράγοντα τοῦ τουρκικοῦ ἐπεκτατισμοῦ στὸ Αἰγαῖο καὶ τὴν Ἀνατολικὴ Μεσόγειο.
Γιατί γι’ ἐμᾶς, ποὺ δὲν ζοῦμε (ἀκόμη καὶ στὸν ὕπνο μας) οὔτε στὴν Οὐάσιγκτον, οὔτε στὶς Βρυξέλλες, οὔτε στὴν Βόννη, ἡ ἑπόμενη μέρα τοῦ πολέμου λέγεται Τουρκία, καὶ μάλιστα Τουρκία νεοθωμανική. Ποὺ μόνο μιὰ δυναμικὴ καὶ ἐθνικιστικὴ Ρωσία, ὅπως σωστὰ ἔλεγε ὁ Παναγιώτης Κονδύλης, μπορεῖ νὰ ἀποτελέσει τὸν πραγματικὸ παράγοντα ἀνάσχεσης τοῦ τουρκικοῦ ἐπεκτατισμοῦ, λόγω τοῦ ἱστορικοῦ της προσανατολισμοῦ νὰ κατέλθει πρὸς τὶς θερμὲς θάλασσες, καὶ ποὺ γι’ αὐτὸ δὲν θέλει μιὰ Τουρκία ποὺ νὰ τὶς ἐλέγχει. Ὅπως δὲν θέλει καὶ τὴν Τουρκία δυναμικὸ παίκτη στὴν εὐρύτερη περιοχὴ τῶν Βαλκανίων καὶ τῆς Μέσης Ἀνατολῆς.
Ἄς μὴν λησμονοῦμε ποτὲ ὅτι ἄν δὲν ὑπῆρχε ἡ ρωσικὴ στρατιωτικὴ παρέμβαση, ἡ Τουρκία θὰ εἶχε τώρα καταλάβει τὴν μισὴ Συρία καὶ ἡ Λιβύη τοῦ Σαρὰζ θὰ εἶχε φτάσει ὡς τὰ αἰγυπτιακὰ σύνορα περικυκλώνοντας πρὸς ὄφελος τῆς Τουρκίας τὴν Ἑλλάδα ἀπὸ τὸν Νότο.
Τὸ ὅτι ἡ Ρωσία σύναψε μιὰ παρὰ φύση συμμαχία μὲ τὴν Τουρκία (μιᾶς καὶ τὰ στρατηγικά τους συμφέροντα εἶναι ὄχι μόνο διαφορετικὰ ἀλλὰ καὶ ἀντίθετα) αὐτὸ ὀφείλεται στὴν ἀπύθμενη βλακεία τῶν Εὐρωπαίων, ποὺ ἀντὶ νὰ πλησιάσουν τὴν Ρωσία οἰκοδομώντας μαζί της καὶ πρὸς τεράστιο ὄφελος δικό τους μιὰ πανίσχυρη εὐρασιατικὴ συμμαχία, προτιμοῦν νὰ μένουν ὑποτακτικοὶ τῶν ΗΠΑ, οὐραγοὶ τῶν παγκοσμίων ἐξελίξεων καὶ νὰ ἐπιδίδονται λογιστικὲς μελέτες (πότε-πότε παριστάνοντας τὸν καμπόσο στὴν Ἑλλάδα) κλεισμένοι μέσα στὸ γηροκομεῖο τους καὶ εὐελπιστώντας, ἀπὸ τὸ πολυπολιτισμικό τους συννεφάκι, ὅτι θὰ τοὺς περιθάλψουν οἱ εἰσαγόμενοι νεαροὶ μουσουλμᾶνοι.
Ὅπως δὲν πρέπει νὰ λησμονοῦμε ὅτι οἱ δυτικοὶ «Σύμμαχοι», ἀπὸ τὴν Γερμανία -ἱστορικὸ σύμμαχο τῆς Τουρκίας- μέχρι τὶς ΗΠΑ, δὲν στάθηκαν ποτὲ στὸ πλευρὸ τῆς Ἑλλάδας στὰ Ἑλληνοτουρκικά. Εἴδατε καμία κινητοποίηση τῶν Ἀμερικανῶν, ποὺ σήμερα ὠρύονται γιὰ τὸ διεθνὲς δίκαιο (ὅποτε τοὺς συμφέρει) μὲ τὸ Οὐκρανικό, νὰ ἔχουν ἐπιδείξει τὸν ἴδιο ζῆλο γιὰ τὴν Κύπρο τὸ 1974 καὶ τὴν συνεχιζόμενη τουρκικὴ κατοχή;
Γιὰ τοὺς Ἀμερικανοὺς καὶ τοὺς Εὐρωκράτες βασάλους τους ἡ Ἑλλάδα εἶναι ἕνα δεδομένο καὶ πειθήνιο ἐνεργούμενο κι ἕνα ἀνταλλάξιμο εἶδος γιὰ τὰ συμφέροντα καὶ τὴν ἀσφάλειά τους. Καὶ δὲν θὰ διστάσουν νὰ γράψουν στὰ παλιά τους τὰ παπούτσια τὰ ἑλληνικὰ ἐθνικὰ δίκαια, ἄν εἶναι νὰ πάρουν μὲ τὸ μέρος τους τὴν πονηρὴ Τουρκία (ποὺ ἔχει μάθει νὰ ἑλίσσεται πηγαίνοντας πότε μὲ τὸν ἀστυφύλαξ καὶ πότε μὲ τὸν χωροφύλαξ) στὸν νέο ψυχρὸ πόλεμο ποὺ ἀνοίγουν μὲ τὴν Ρωσία, πρόθυμοι νὰ ἱκανοποιήσουν τὶς ἀξιώσεις τῶν Τούρκων εἰς βάρος τῆς Ἑλλάδας, ὅταν θὰ ἔρθουν νὰ ζητήσουν τὸ μερτικό τους.
Αὐτοὶ ποὺ μὲ σοβαροφάνεια μᾶς λένε ὅτι κανένας Ἕλληνας δὲν πρέπει νὰ δίνει δεκάρα γιὰ τὸ Οὐκρανικό, αὐτοὶ ποὺ μιλᾶνε γιὰ ὀπαδισμὸ καὶ ποδοσφαιροποίηση τῆς πολιτικῆς σὲ αὐτὸν τὸν πόλεμο καὶ μᾶς καλοῦν νὰ μὴν ἔχουμε γνώμη καὶ νὰ μὴν πάρουμε θέση, καὶ ὅτι τάχα πρέπει νὰ κοιτᾶμε τὰ τοῦ οἴκου μας, θὰ πρέπει νὰ μᾶς ἐνημερώσουν σὲ ποιὰ ὑπερπόντια χώρα ἤ σὲ ποιόν πλανήτη ζοῦν. (Παραλείπουμε ἐδῶ τοὺς ἐγχώριους ΝΑΤΟπατριῶτες, ὑποστηρικτὲς τοῦ Κιέβου, γιατὶ εἶναι τόσο ἐθνικὰ αὐτοκτονικοί, ὥστε ἀπαξιοῦμε νὰ ἀσχοληθοῦμε μαζί τους).
Λὲς κι ὁ πόλεμος αὐτὸς δὲν ἐπηρεάζει εὐθέως τὰ οἴκου μας, λὲς καὶ δὲ ἀφορᾶ τὰ δικά μας συμφέροντα, λὲς καὶ ζοῦμε στὴν Ἀρούμπα ἤ στὸν πλανήτη Ἄρη, καὶ δὲν θἄπρεπε νὰ μᾶς νοιάζει, λὲς καὶ δὲν ἔχουμε πόλεμο στὴν γειτονιά μας μὲ συνέπειες σοβαρὲς συνέπειες γιὰ ἐμᾶς τοὺς ἴδιους.
Στὸν πόλεμο αὐτὸ ὀφείλουμε νὰ πάρουμε θέση ὄχι παριστάνοντας τὸν μέγα ἱεροεξεταστή, ἀλλὰ γιατὶ διακυβεύονται σοβαρὰ τὰ δικά μας ἐθνικὰ συμφέροντα.
Ἀκριβῶς ἐπειδὴ ἐνδιαφερόμαστε γιὰ τὴν Ἑλλάδα -καὶ μόνο γιὰ τὸν Ἑλληνισμό-, ἀκριβῶς ἐπειδὴ θέλουμε ἐμεῖς νὰ γίνουμε δυνατοὶ καὶ νὰ μὴν λιώσουμε μέσα στὶς συμπληγάδες αὐτῆς τῆς σύγκρουσης, ποὺ ἐντάσσεται στὶς κοσμοϊστορικὲς ἀλλαγὲς ποὺ θὰ συγκλονίσουν τὸν πλανήτη αὐτὸν τὸν αἰῶνα μέσα στὸ πλαίσιο τοῦ νέου, πολυπολικοῦ κόσμου ποὺ ἔχει πλέον ἀνατείλει, μὲ τοὺς τεράστιους ἀγῶνες κατανομῆς καὶ ἀνακατανομῆς ἰσχύος, θὰ πρέπει νὰ μᾶς ἐνδιαφέρει καὶ νὰ μᾶς παραενδιαφέρει, κι ὄχι νὰ παριστάνουμε τὸν «Κινέζο» (ὁ ὁποῖος, παρεμπιπτόντως τρίβει τὰ χέρια του, μαζὶ μὲ τὸν Ἀμερικανό) κάνοντας ὅτι δὲν τρέχει τίποτα, κρύφοντας στρουθοκαμηλικὰ τὸ κεφάλι μας στὴν ἄμμο ἤ, πολὺ χειρότερα, στοιχιζόμενοι πίσω ἀπὸ τὸ ΝΑΤΟ, κόβοντας μαζὶ μὲ τοὺς Εὐρωκράτες τὸ κλαδὶ πάνω στὸ ὁποῖο καθόμαστε.
Γιατί αὐτὸς ποὺ θὰ «λουστεῖ» τὶς μεγαλύτερες συνέπειες τῆς πλανητικῆς ἀμερικανορωσικῆς σύγκρουσης (γιατὶ αὐτὴ εἶναι ἡ οὐσία τοῦ πολέμου κι ὄχι οἱ μποῦρδες περὶ «ἀνεξάρτητης Οὐκρανίας») εἶναι ἡ Εὐρώπη.
Δὲν εἴμαστε μὲ τὴν Ρωσία οὔτε γιὰ τὰ «ξανθὰ γένη», τὶς «προφητεῖες» τοῦ ἁγίου Βαλαντίου καὶ ἄλλες τέτοιες σαχλαμάρες (ποὺ ἐξευτελίζουν βάναυσα τὴν ἴδια τὴν Ὀρθοδοξία), οὔτε γιὰ κάποια ἀνύπαρκτη ἰδεολογία ποὺ δῆθεν κομίζει ἡ σημερινὴ καπιταλιστική, ἐθνικιστικὴ καὶ πραγματιστικὴ Ρωσία (παρὰ τὴν ἀντίσταση ποὺ προβάλλει σὲ πολιτιστικὲς «ἀξίες» τῆς παγκοσμιοποίησης), οὔτε ἐπειδὴ βλέπουμε στὴν σύγκρουση κάποιον «πόλεμο τῶν πολιτισμῶν» (σύμφωνα μὲ τὸ ἀμερικανόπνευστο ἀφήγημα τοῦ Χάντινγκτον), οὔτε ἐπειδὴ θέλουμε νὰ παραστήσουμε τοὺς μεγάλους κριτὲς τοῦ δικαίου τῆς ἀνθρωπότητας ἀπὸ τὸ καθιστικό μας (παρ’ ὅλο ποὺ ὁ πόλεμος τῆς Ρωσίας στὴν Οὐκρανία εἶναι ἕνας δίκαιος, πατριωτικός, ἀπελευθερωτικὸς πόλεμος).
Τὸ ἔχουμε ξαναπεῖ, σὲ πεῖσμα τῶν μυωπικῶν ἰδεολόγων. Τὰ κράτη δὲν συνεργάζονται καὶ δὲν συγκρούονται μεταξὺ τοὺς λόγω κοινότητας πολιτισμοῦ ἤ ἀξιῶν ἀλλὰ λόγω συμφερόντων.
Καὶ Ἑλλάδα δὲν ἔχει κανένα συμφέρον νὰ βρεθεῖ στὸ κέντρο μιᾶς διεθνοῦς διένεξης ὑποστηρίζοντας τὸν ἀμερικανικὸ ἀντιρωσισμὸ κάνοντας, στὰ καλὰ καθούμενα, ἐχθρό της τὴν Ρωσία.
Εἴμαστε μὲ τὴν Ρωσία, γιατὶ εἴμαστε μὲ τὴν Ἑλλάδα!
Καὶ εἴμαστε μὲ τὴν Ρωσία, γιατὶ αὐτὸ μᾶς ἐπιτάσσει ἀντικειμενικὰ τὸ ἐθνικό μας συμφέρον.
Εἴμαστε μὲ τὴν Ρωσία, γιατὶ ἔχουμε ἀπέναντί μας τὴν Τουρκία.
Εἴμαστε μὲ τὴν Ρωσία, γιατὶ οἱ Δυτικοὶ «Σύμμαχοι» (σὲ συνεργασία μὲ τὸ ἐγχώριο κατεστημένο καὶ τὴν συνενοχὴ τὴν δικιά μας) μᾶς καταστρέφουν σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα: μᾶς ἔχουν καταντήσει τὸν παρία τῆς Εὐρώπης, μιὰ ἀποικία χρέους, μιὰ οἰκονομικῶς κατεστραμμένη χώρα, ἕνα σταυροδρόμι μαύρου χρήματος, ἕναν χῶρο ὑποδοχῆς καὶ ἐγκατάστασης λαθροεποίκων προωθώντας τὴν μεγάλη ἀντικατάσταση πληθυσμοῦ (μὲ τὸν ὑβριδικὸ πόλεμο ποὺ μᾶς κάνει ἡ Τουρκία καὶ μὲ τοὺς Δυτικοὺς νὰ μᾶς «στηρίζουν» γιὰ νὰ γίνουμε ἕνα μεγάλο χὸτ σπότ), ἕνα δοχεῖο ὑποδοχῆς καὶ ἀφομοίωσης ὅλων τῶν δυτικῶν πολιτισμικῶν καὶ ἀξιακῶν σκουπιδιῶν, καὶ σὲ λίγο ἕνα τουρκικὸ βιλαέτι, μὲ τὴν ἐπαπειλούμενη διχοτόμηση τοῦ Αἰγαίου, ποὺ θὰ σημάνει καὶ τὴν τελικὴ πτώση τοῦ ἀνεξάρτητου ἑλληνικοῦ κράτους.
Εἴμαστε μὲ τὴν Ρωσία, γιατὶ βλέπουμε ὅτι τὸ κέντρο πλανητικῆς ἱσχύος μετατοπίζεται γοργὰ ἀπὸ τὴν παρηκμασμένη Δύση πρὸς τὴν ἀναδυόμενη Ἀνατολή, ἀνατρέποντας τὰ μεταπολεμικὰ καὶ μετασοβιετικὰ διεθνῆ δεδομένα καὶ δημιουργώντας νέες συμμαχίες.
Εἴμαστε μὲ τὴν Ρωσία, γιατὶ εἴμαστε μὲ τὴν Εὐρώπη. Μὲ μιὰ πανίσχυρη Εὐρώπη ἑνωμένη μὲ τὸ ὀργανικὸ ρωσικὸ της τμῆμα, σὲ μιὰ Εὐρασιατικὴ Αὐτοκρατορία, ἀπὸ τὴν ὁποία μιὰ νέα, δυναμικὴ καὶ ἔξυπνη Ἑλλάδα μπορεῖ νὰ ἐλπίζει τὰ πάντα.
Εἴμαστε μὲ τὴν Ρωσία, γιατὶ εἴμαστε μὲ τὴν ἱστορικὴ καὶ πολυπληθῆ (καὶ ἐν πολλοῖς ρωσόφωνη) ἑλληνικὴ κοινότητα τῆς Οὐκρανίας (τὴν ὁποία ἀρνεῖται νὰ ἀναγνωρίσει τὸ Κίεβο ὡς ἑλληνικὴ μειονότητα, ἐνῶ ἡ Ρωσία ἔχει ἀναγνωρίσει τὴν ἑλληνικὴ μειονότητα τῆς Ταυρίδας-Κραιμαίας, ὅταν τὴν ἐπανέφερε στὴν ρωσικὴ πατρίδα). Ἔχουμε σκεφθεῖ τὴν τύχη τῶν Ἑλλήνων τῆς περιοχῆς, ἄν βρεθοῦν στὰ μέρη ποὺ σήμερα καταλαμβάνει ἡ Ρωσία καὶ ἐμεῖς ἔχουμε κάνει ἐχθρό μας τοὺς Ρώσους;
Εἴμαστε μὲ τὴν Ρωσία, γιατὶ δὲν θέλουμε νὰ «λουστοῦμε» κι ἐμεῖς τὶς σαρωτικὲς οἰκονομικὲς συνέπειες τῆς ἀμερικανορωσικῆς διένεξης, ὕστερα ἀπὸ 12 χρόνια μιᾶς βαθιᾶς οἰκονομικῆς κρίσης χωρὶς τέλος.
Καὶ θέλουμε νὰ παραμείνουμε φίλοι μὲ τὴν Ρωσία καὶ ὄχι νὰ τὴν κάνουμε ἐχθρό μας, γιὰ νὰ βάλουμε τὰ χεράκια μας καὶ νὰ βγάλουμε τὰ ματάκια μας γιὰ χάρη τῶν Ἀμερικάνων, ποὺ ζοῦνε στὴν ἄλλη ἄκρη τοῦ κόσμου.
Ἔχουμε τοὺς Δυτικοὺς ποὺ μᾶς καταστρέφουν, τώρα θέλουμε νὰ τὰ βάλουμε καὶ μὲ τοὺς Ρώσους, γιὰ νὰ πιάσουμε ἐντελῶς πάτο, πρὸς μεγάλη χαρὰ τῶν Τούρκων;
ΕΛΛΗΝΙΚΩΣ ΔΙΕΞΕΡΧΟΜΑΙ 