O ΔΥΤΙΚΟΚΕΝΤΡΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΠΑΡΧΙΩΤΙΣΜΟΣ!

Ἡ διεθνὴς ἀπομόνωση τῆς Δύσης (διάβαζε: «ἀγγλόσφαιρα» + εὐρωπαῖοι ἀμερικανοβασάλοι) -καὶ ὄχι τῆς Ρωσίας!- εἶναι πλέον γεγονός!

Οἱ χῶρες ποὺ ὑπερψήφισαν τὴν καταδίκη τῆς Ρωσσίας στὸ Συμβούλιο Ἀσφαλείας ἔχουν ὅλες μαζὶ πληθυσμὸ 850 ἑκατομμυρίων.

Οἱ χῶρες ποὺ τὴν καταψήφισαν ἔχουν πληθυσμὸ 3 δισεκατομμυρίων!

Συνολικά, ἐχθές, στὴν συνέλευση τοῦ ΟΗΕ 55 χῶρες μὲ συνολικὸ πληθυσμὸ περὶ τὰ 4 δισεκατομμύρια στήριξαν ἐμμέσως ἤ εὐθέως τὴν Ρωσσία.

Μεταξὺ τῶν χωρῶν ποὺ θὰ ὑποστηρίξουν οἰκονομικῶς τὴν Ρωσσία ἔναντι τῶν δυτικῶν κυρώσεων, εἶναι, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν Κίνα, ἡ Ἰνδία καὶ οἱ χῶρες τοῦ ΟΠΕΚ.

Καὶ χῶρες ποὺ καταψήφισαν, ὅπως ἡ Βραζιλία, δὲν σκοπεύουν νὰ διακόψουν τὶς οἰκονομικές τους σχέσεις μὲ τὴν Ρωσία.

Γεγονὸς ποὺ καταδεικνύει περίτρανα ὅτι τὸ κέντρο τῆς παγκόσμιας ἰσχύος ἔχει μετατοπισθεῖ γοργὰ ἀπὸ τὴν παρακμάζουσα Δύση στὴν ταχέως ἀνερχόμενη Ἀνατολή. Ἡ Δύση ἔχει πάψει πλέον νὰ εἶναι τὸ κέντρο τοῦ κόσμου.

Καὶ μόνο ὅποιος τὸ ἀντιλαμβάνεται αὐτὸ βρίσκεται πράγματι «μὲ τὴν σωστὴ πλευρὰ τῆς Ἱστορίας».

Ἡ οἰκονομικὴ ἀπομόνωση τῆς Ρωσσίας ἀπὸ τὴν περιθωριοποιημένη Δύση, μετὰ τὴν ἀποπομπή της ἀπὸ τὸ διατραπεζικὸ σύστημα πληρωμῶν, ἀνοίγει τὸν δρόμο γιὰ τὴν στενή της συνεργασία μὲ τὴν Ἀνατολή, ἀπὸ τὴν ὁποία ἐξαρτᾶται μέγα μέρος ἀπὸ τὰ οἰκονομικὰ τῆς Δύσης.

Ἡ Ρωσσία μπορεῖ νὰ βρεῖ ἀσφαλές καταφύγιο στὴν Ἀνατολή, οἱ χῶρες τῆς ὁποίας δὲν ἔχουν καμία διάθεση νὰ ἀνεχθοῦν τὸ ἐξοστρακισμὸ τῆς Ρωσσίας ἀπὸ τὸ χρηματοπιστωτικὸ σύστημα ποὺ ἐλέγχουν οἱ ΗΠΑ, ὑπονομεύοντας ἔτσι καὶ τὴν δική τους θέση, ὅταν βρεθοῦν κι αὐτὲς ὑπὸ ἀμερικανικὴ ὁμηρία.

Τὸ μόνο ποὺ καταφέρνουν οἱ Δυτικοὶ εἶναι νὰ ἐνισχύσουν τὴν συνεργασία τῶν χωρῶν τῆς Ἀνατολῆς, νὰ τὶς ὠθήσουν νὰ δημιουργήσουν παράλληλα συστήματα συναλλαγῶν, πλήττοντας καίρια τὴν ἴδια τὴν ἀμερικανικὴ παγκοσμιοποίηση.

Καὶ αὐτοὶ ποὺ θὰ δεχθοῦν τὰ μεγαλύτερα πλήγματα τοῦ ὑστερικοῦ ἀντιρωσσισμοῦ τῶν Δυτικῶν εἶναι οἱ λαοὶ τῶν χωρῶν τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης, ποὺ σήμερα μὲ τὴν στάση της ἀποδεικνύει τὴν ἀσημαντότητά της ὡς πλανητικὸς πολιτικὸς παράγοντας.

Οἱ οἰκονομικὲς κυρώσεις τῶν δυτικῶν, ποὺ ἐπὶ χρόνια ἀρέσκονται νὰ παριστάνουν τὴν «διεθνῆ κοινότητα» κόβοντας καὶ ράβοντας τὸ «διεθνὲς δίκαιο» στὰ μέτρα τους, δὲν κατάφεραν νὰ κάμψουν τὰ κράτη ποὺ βρέθηκαν στὸ στόχαστρό τους. Οἱ μόνοι ποὺ ἐπλήγησαν σκληρὰ ἦταν οἱ ἴδιοι οἱ λαοί τους.

Θυμηθεῖτε τὸ ἐμπάργκο ἐναντίον τοῦ Ἰράκ, ποὺ δὲν κατάφερε νὰ ἀνατρέψει τὸ καθεστὼς τοῦ Σαντὰμ Χουσέϊν, ἀλλὰ σκότωσε μισὸ ἑκατομμύριο παιδιά.

Θυμηθεῖτε ἐπίσης τί δήλωσε θρασέως ἡ (Δημοκρατικὴ) ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν τῶν ΗΠΑ, Μαντλὶν Ὀλμπράϊτ σὲ συνέντευξή της στὸ ἀμερικανικὸ δίκτυο NBC, τὸ 1996:

«Δημοσιογράφος: Περισσότερα ἀπὸ 500.000 παιδιὰ ἔχουν πεθάνει στὸ Ἰρὰκ ἐξαιτίας τοῦ ἐμπάργκο. Πιστεύετε ὅτι δικαιολογεῖται;

Μαντλὶν Ὀλμπράϊτ: Ἦταν μία δύσκολη ἐπιλογή. Ἀλλὰ νομίζω ὅτι ἄξιζε τὸν κόπο…».

Εἶναι οἱ ἴδιοι ἄνθρωποι ποὺ σήμερα ρίχνουν κροκοδείλια δάκρυα γιὰ τὰ παιδιὰ τῆς Οὐκρανίας.

Τέτοιο ζήτημα, φυσικά, δὲν τίθεται γιὰ τοὺς Ρώσους.

Τὸ «μάρμαρο» τῶν Δυτικῶν κυρώσεων στὴν Ρωσσία θὰ τὸ πληρώσουν οἱ λαοὶ τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης, κι αὐτὸ θὰ εἶναι ἐξαιρετικὰ ἀκριβό.

Γιὰ τὶς ΗΠΑ, φυσικά, οἱ σοβαρότατες συνέπειες στοὺς λαοὺς τῆς Εὐρώπης, ἐξαιτίας τῶν βασάλλων τους στὶς Βρυξέλλες, μὴν ἔχετε καμμία ἀπορία: Θὰ ἀξίζουν τὸν κόπο!

Εἶναι γιὰ τὴν «ἀνεξαρτησία τῆς Οὐκρανίας» πανέξυπνε!

ΥΓ: Τὰ στοιχεῖα γιὰ τὴν ψηφοφορία στὰ Ἡνωμένα Ἔθνη εἶναι παρμένα ἀπὸ τὸ σημερινὸ ἄρθρο τοῦ κ. Κώστα Κουτσουρέλη στὴν Huffpost, «Ἡ αὐτοαπομόνωση τῆς Δύσης».

ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΗΝ ΡΩΣΙΑ

Πολὺ καλὰ ἔκαναν οἱ Ρῶσοι καὶ εἰσέβαλαν στὴν Οὐκρανία.

Πολὺ καλά! Καὶ ἀργήσανε μάλιστα!

Κι ἀφῆστε τὴν γνωστὴ φιλολογία περὶ φιλορωσικοῦ ὀπαδισμοῦ καὶ γηπεδικῆς διαμάχης -βολικῆς γιὰ τοὺς ταρτούφους ἰσαποστάκηδες καὶ κατάλληλης γιὰ τοὺς δυσκοίλιους ναιμεναλλᾶδες.

Τὸ μοναδικό μας «γήπεδο» εἶναι ἡ πατρίδα μας καὶ ἡ μοναδική μας «ὁμάδα» εἶναι ἡ Ἑλλάδα.

Καὶ αὐτὸς εἶναι ὁ οὐσιαστικὸς λόγος γιὰ τὸν ὁποῖον ὀρθὰ-κοφτὰ εἴμαστε μὲ τὴν Ρωσία.

Καὶ εἴμαστε μὲ τὴν Ρωσία, γιατὶ ἡ στρατιωτικὴ εἰσβολὴ ποὺ κάνει στὴν Οὐκρανία εἶναι ἀκριβῶς αὐτὸ ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ κάνει ἡ Ἑλλάδα τὸ 1974 στὴν Κύπρο.

Ἡ Ρωσία εἰσβάλλει στὴν Οὐκρανία γιὰ νὰ προστατεύσει τοὺς ὁμοεθνεῖς της, ποὺ βάλλονταν ἐπὶ ὀκτὼ συναπτὰ ἔτη ἀπὸ τοὺς ἐπιθετιστὲς ἀμερικανοκίνητους πραξικοπηματίες τοῦ Κιέβου.

Κάνει δηλαδὴ ἀκριβῶς αὐτὸ ποὺ ἡ Ἑλλάδα δὲν ἔκανε μόλις ἡ Τουρκία ἐπιτέθηκε στὴν Κύπρο.

Ὅσοι ἀφελῶς ἤ κακοβούλως συγκρίνουν τὴν Ρωσία στὴν Οὐκρανία μὲ τὴν Τουρκία στὴν Κύπρο ἀντιστρέφουν τὴν πραγματικότητα.

Λησμονοῦν ὅτι ἡ Ἑλλάδα καὶ μποροῦσε καὶ ἔπρεπε νὰ εἰσβάλει στὴν Κύπρο γιὰ νὰ ἀποκρούσει τὸν Ἀττίλα προασπιζόμενη Ἑλληνικὴ Γῆ καὶ προστατεύοντας τοὺς Ἕλληνες τῆς Κύπρου -ποὺ ἦταν καὶ ἡ συντριπτικὴ πλειονότητα τοῦ πληθυσμοῦ.

Καὶ ἡ Ἑλλάδα εἶχε ἀκόμη ἕναν ἀκόμη λόγο παραπάνω ἀπὸ τὴν Ρωσία γιὰ νὰ τὸ κάνει, στηριζόμενη πάνω στὸ διεθνὲς δίκαιο (μιᾶς καὶ γίνεται τόσος λόγος γι’ αὐτό).

Ἡ Ἑλλάδα, σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν Ρωσία, ἦταν -καὶ ἐξακολουθεῖ νὰ εἶναι, γιὰ ὅσους τὸ λησμονοῦν ἤ τὸ ἀγνοοῦν- ἐγγυήτρια δύναμη τῆς ἀκεραιότητας τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας.

Καὶ γι’ αὐτὸ ἦταν ὄχι μόνο τὸ πατριωτικὸ καθῆκον ἀλλὰ καὶ ἡ διεθνὴς νομιμότητα αὐτὴ ποὺ τῆς ἐπέβαλε νὰ στείλει στρατὸ στὴν Κύπρο καὶ νὰ πετάξει τὸν Ἀττίλα στὴν θάλασσα.

Δὲν τὸ ἔπραξε ὅμως. Καὶ δὲν τὸ ἔπραξε δύο φορές. Καὶ μὲ χούντα, ἀλλὰ καὶ πολὺ περισσότερο μὲ δημοκρατία. Τὴν πρώτη φορὰ οἱ Τοῦρκοι κατέλαβαν τὸ 7%. Μὲ τὴν πλήρη ἀπροθυμία τῆς Μεταπολίτευσης νὰ ἐπέμβει στρατιωτικὰ -καὶ μετὰ τὴν ἀπίθανη ὁμιλία τοῦ Μακαρίου, ποὺ δικαίωνε τὸ ἐπιχείρημα τῆς εἰσβολῆς τους- οἱ Τοῦρκοι ἀποθρασύνθηκαν ἐντελῶς καὶ κατέλαβαν τὸ 38%, τὸ ὁποῖο κατέχουν μέχρι σήμερα.

Καὶ ὅλοι γνωρίζουν ὅτι ὄχι μόνο θὰ ἐξακολουθήσουν νὰ τὸ κατέχουν, ὄχι μόνο ὅτι ἡ κατοχὴ ἔχει σχεδὸν νομιμοποιηθεῖ ὡς «τουρκοκυπριακὴ κοινότητα», ἀλλὰ ὅτι τὸ μέλλον ποὺ ἑτοιμάζουν καὶ οἱ ἑλληνικὲς ἡγεσίες, καὶ οἱ Ἀμερικάνοι καὶ οἱ Εὐρωπαῖοι, εἶναι ἡ παράδοση τοῦ σημερινοῦ κυπριακοῦ κράτους σὲ μία λύση πού, μὲ τὸν ἕναν ἤ τὸν ἄλλον τρόπο, θὰ νομιμοποιεῖ τὰ τετελεσμένα τῆς τουρκικῆς κατοχῆς.

Ἡ Ρωσία, σὲ πλήρη ἀντίθεση μὲ τὴν Ἑλλάδα, δὲν ἀφήνει τοὺς Ρώσους τῆς Οὐκρανίας στὸ ἐπιθετικὸ ἔλεος τοῦ ἀμερικανοκίνητου Κιέβου. Ἀφοῦ ἔκανε ὑπομονὴ ἐπὶ ὀκτὼ χρόνια, βλέποντας τὸ Κίεβο νὰ παραβιάζει τὰ συμπεφωνημένα τοῦ Μίνσκ καὶ τὶς εὐρωπαϊκὲς ἐγγυήτριες δυνάμεις νὰ κάνουν τὸν Κινέζο, ἀποφάσισε νὰ παρέμβει δυναμικὰ γιὰ νὰ ἀπελευθερώσει τοὺς Ρώσους τῆς Οὐκρανίας -τοῦ λίκνου τοῦ ἀρχικοῦ Ρωσικοῦ Κράτους- καὶ νὰ προασπίσει τὸν ἑαυτό της ἀπέναντι σὲ ἕνα κράτος ποὺ μετατρέπεται, μέσα στὸ μαλακό της ὑπογάστριο, σὲ ἀμερικανικὸ ὑβρίδιο, μὲ τὸ ΝΑΤΟ νὰ ἐπεκτείνεται στὴν Εὐρώπη καὶ νὰ παρεμβαίνει συστηματικὰ στὸν Καύκασο (μὲ ἀποκορύφωμα τὴν πρόσφατη πορτοκαλὶ ἐπανάσταση στὸ Καζακστὰν) προκειμένου νὰ τὴν περισφίξει.

Κάνει δηλαδὴ κι ἐδῶ ἀκριβῶς τὸ ἀντίθετο ἀπὸ αὐτὸ ποὺ κάνει ἡ Ἑλλάδα ἀπὸ τὸ 1974 καὶ δῶθε, ποὺ ἀφοῦ ἄφησε τὴν Τουρκία νὰ καταλάβει σχεδὸν τὴν μισὴ Κύπρο, ἀντιμετωπίζει ἔκτοτε τὴν διαρκῆ τουρκικὴ ἐπιθετικότητα στὴν γραμμὴ Θράκη-Αἰγαῖο-Κύπρος, κι ἀντὶ νὰ ἀντιμετωπίζει τὴν κλιμακούμενη τουρκικὴ περίσφιξη -ποὺ τὰ τελευταία χρόνια περιλαμβάνει καὶ τὸν ὑβριδικὸ πόλεμο τῶν ὅπλων μαζικῆς λαθρομεταναστεύσεως- ὑποχωρεῖ διαρκῶς, κινδυνεύοντας νὰ ὑποστεῖ τὴν διχοτόμηση τοῦ Αἰγαίου ἀπέναντι σὲ μία νεοθωμανικὴ Τουρκία ποὺ γίνεται ὅλο καὶ πιὸ ἀποθρασυμένη.

Δὲν εἶναι, λοιπόν, μόνο (καὶ κυρίως) ὅτι ἡ Ρωσία διεξάγει σήμερα ἕναν δίκαιο, πατριωτικὸ καὶ ἀπελευθερωτικὸ πόλεμο στὴν Οὐκρανία, ἀλλὰ ὅτι ἀποτελεῖ παράδειγμα γιὰ τὸ τί ἔπρεπε νὰ κάνει τὸ 1974 ἡ Ἑλλάδα ἀλλὰ καὶ γιὰ τὸ τί πρέπει (ἐπιτέλους) νὰ κάνει ἀπέναντι στὴν τουρκικὴ ἐπιθετικότητα.

Ἡ Ρωσία σήμερα μᾶς διδάσκει ὅτι ἡ μόνη πραγματικὴ ἰσχὺς εἶναι ἡ ἰσχὺς τῶν ὅπλων.

Ἡ Ρωσία σήμερα μᾶς διδάσκει ὅτι μόνο μία ρωμαλέα στάση ὑπεράσπισης τῶν ἐθνικῶν δικαίων μπορεῖ νὰ κάμψει ἕναν ἀδιάλλακτο ἀντίπαλο.

Κι ὅποιος θέλει νὰ ἀποκλείσει τὴν ἔννοια τῆς ἰσχύος ἀπὸ τὴν πραγματικότητα εἶναι -δὲν μποροῦμε νὰ βροῦμε ἄλλη ἔκφραση- ἁπλούστατα ἠλίθιος.

Τὸ Οὐκρανικὸ θέτει -γιὰ πολλοστὴ φορὰ- ἐπὶ τάπητος τὸ κρίσιμο ζήτημα τῆς ἰσχύος στὶς διεθνεῖς σχέσεις, ποὺ δὲν σημαίνουν τίποτε περισσότερο ἀπὸ στρατό-ἀεροπορία-ναυτικό, καὶ τὸ κυριότερο μιὰ ἐθνικὴ ἡγεσία ἀποφασισμένη καὶ καλὰ προετοιμασμένη γιὰ τὴν προάσπιση τοῦ ἐθνικοῦ δικαίου.

Ὅταν ἡ Ρωσσία ἀπειλεῖ τὴν Οὐκρανία, ὅλη ἡ Δύση κινητοποιεῖται καὶ εἴμαστε στὰ πρόθυρα παγκοσμίου πολέμου. Ὅταν ἡ Τουρκία ἀπειλεῖ ἀνοιχτὰ τὴν Ἑλλάδα καὶ διεκδικεῖ ἐδάφη της, ἡ Δύση τηρεῖ ἴσες ἀποστάσεις καὶ συνιστᾶ διάλογο κάνοντας πλάτες στὴν Ἄγκυρα. Ἡ πειθήνια Ἑλλάδα εἶναι ἁπλῶς ἕνα ἀνταλλάξιμο μέγεθος γιὰ τὰ συμφέροντα τῆς Δύσης.

Τὸ Οὐκρανικὸ θὰ πρέπει νὰ μᾶς ἀφυπνίσει γιὰ τὸν νέο, ρευστὸ καὶ ἀκόμη δυσκολότερο κόσμο, ποὺ ἔχει ἤδη ἔρθει -ἕναν πολυπολικὸ κόσμο, μὲ μία Δύση σὲ παρακμὴ καὶ μία Ἀνατολὴ ποὺ ἀναδεικνύεται στὸ ἀναδυόμενο κέντρο ἰσχύος (δὲν μιλᾶμε γιὰ τὴν σημερινὴ ἐγκεφαλικὰ νεκρὴ Εὐρώπη).

Στὰ παλιά μας τὰ παπούτσια τὰ συμφέροντα τῆς Ρωσίας, ἄν δὲν εἶναι συμβατὰ μὲ τὰ δικά μας.

Εἴμαστε μὲ τὴν Ρωσία, γιατὶ δὲν θέλουμε νὰ λιώσουμε στὶς συμπληγάδες μιᾶς θνήσκουσας «Εὐρώπης» ποὺ μᾶς ἔχει διαλύσει.

Εἴμαστε μὲ τὴν Ρωσία, γιατὶ ὁ σφικτὸς ἐναγκαλισμός μας μὲ τὴν Ἀμερικὴ κινδυνεύει νὰ μᾶς πνίξει.

Εἴμαστε μὲ τὴν Ρωσία, γιατὶ μᾶς δίνει μαθήματα γιὰ τὸ τί θὰ ἔπρεπε νὰ κάνουμε καί, κυρίως, τί πρέπει νὰ κάνουμε γιὰ νὰ μὴν καταλήξουμε λαὸς χωρὶς ὑπόσταση, ἀνίκανος νὰ ὑποστηρίξει τὰ ἐθνικά του δίκαια καὶ προορισμένος νὰ ἀφανιστεῖ μέσα στοὺς ἀδυσώπητους ἀγῶνες ποὺ θὰ σημαδέψουν τὸν σημερινὸ αἰῶνα.

Κι ἄν ἐκτὸς ἀπὸ τὴν Ρωσία μπορεῖ νὰ μᾶς διδάξει καὶ τὸ Κίεβο ἕνα μάθημα, αὐτὸ εἶναι τί παθαίνουν ὅσες πανηλίθιες καὶ διεφθαρμένες ἡγεσίες γίνονται πιόνι τὸν Ἀμερικανῶν περιμένοντας ὅτι στὴν κρίσιμη στιγμὴ θὰ τὶς ξελασπώσουν.

«ΜΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΜΙΛΑΜΕ ΤΟ 2022 ΓΙΑ ΠΟΛΕΜΟ;»

Ἀκοῦμε τὶς ἠχηρὲς ἐκπλήξεις διαφόρων καλοζωισμένων χαζοβιόλιδων ποὺ τοὺς φαίνεται -λένε- «ἀδιανόητο τὸ 2022 νὰ μιλᾶμε γιὰ πόλεμο». Αὐτοὶ σίγουρα ἀνήκουν στὴν ἀριστοκρατία τοῦ εἴδους τους.

Ἄλλοι, ἀνήκοντες στὰ μεσαία στρώματα τῆς μακάριας χαζομάρας, περιορίζονται στὴν ἔκφραση τῆς ἀπορίας «μὰ εἶναι δυνατὸν νὰ συμβαίνουν αὐτὰ στὴν Εὐρώπη;» -οἱ μεγαλύτεροι ἐπειδὴ ἔχουν μνήμη χρυσόψαρου καὶ οἱ μικρότεροι ἐπειδὴ πιστεύουν ὅτι ὁ κόσμος δημιουργήθηκε μὲ τὴν γέννησή τους,

Οἱ δεύτεροι λησμονοῦν ἤ ἀγνοοῦν τὶς ἀεροπορικὲς ἐπιδρομὲς τοῦ ΝΑΤΟ στὴν πρώην Γιουγκοσλαβία, ποὺ ἐπὶ 78 ἡμέρες -ἀπὸ τὶς 24 Μαρτίου ἕως τὶς 10 Ἰουνίου τοῦ 1999- σφυροκοποῦσε τὴν Σερβία, τὸ Μαυροβούνιο καὶ τὸ Κόσοβο ρίχνοντας διαφόρων εἰδῶν βόμβες, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ βόμβες ἀπεμπλουτισμένου οὐρανίου, προκειμένου νὰ ἐξαναγκάσουν τὴν Γιουγκοσλαβία σὲ συνθηκολόγηση καὶ νὰ «φυτέψουν» τὸ ἀμερικανικὸ προτεκτορᾶτο τῆς «Δημοκρατίας τοῦ Κοσόβου».

Κατὰ τὴν διάρκεια ἐκείνων τῶν ἀεροπορικῶν βομβαρδισμῶν, ποὺ ὀνομάστηκαν «ἀνθρωπιστικὴ ἐπέμβαση», συμμετεῖχαν 1.150 μαχητικά ἀεροπλάνα τοῦ ΝΑΤΟ καὶ ἐκτοξεύτηκαν 420.600 πύραυλοι.

Ἴσως οἱ ἐξιστάμενοι νὰ θεωροῦν τὴν πρώην Γιουγκοσλαβία πολὺ ταπεινὴ καὶ τοὺς κατοίκους τοῦ Βελιγραδίου πολὺ κατώτερους αὐτῶν γιὰ νὰ τοὺς συγκαταλέξουν στὴν «Εὐρώπη» τῶν ὀνείρων τους, ποὺ ἔχουν μάθει σὰν ἐκπαιδευμένα σκυλάκια νὰ τὴν ταυτίζουν μὲ τὴν ἀγαπημένη τους Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση, λησμονώντας, βέβαια, ὅτι τοὺς ἴδιους οἱ «Βρυξελλιῶτες» δὲν τοὺς βλέπουν διόλου σὰν «Εὐρωπαίους» ἀλλὰ σὰν «βαλκανικοὺς βαρβάρους» ποὺ πρέπει νὰ τοὺς «ἐκπολιτίσουν».

Ὅσο γιὰ τοὺς πρώτους, ποὺ τοὺς φαίνεται «ἀδιανόητο τὸ 2022 νὰ μιλᾶμε γιὰ πόλεμο» -μιᾶς καὶ γιὰ νὰ σοῦ φαίνεται κάτι ἀδιανόητο πρέπει νὰ ἔχεις κατ’ ἀρχὰς τὴν ἱκανότητα τοῦ διανοεῖν- τοὺς γνωστοποιοῦμε ὁ ὑπόλοιπος κόσμος – κάπου τὰ 2/3 τοῦ πλανήτη δηλαδὴ- δὲν κατοικεῖται ἀπὸ μπαμπουίνους ἀλλὰ ἀπὸ ἀνθρώπους καὶ ὅτι κάπου μακρυὰ ἀπὸ τὴν λατρεμένη τους «Εὐρώπη» ὑπάρχει καὶ ἡ Μέση Ἀνατολή, ἡ Κεντρικὴ Ἀσία, ἡ Ἄπω Ἀνατολή, ἡ Ἀφρική, ὅπου -ναί, ναί!- διεξήχθησαν στὴν πολὺ πρόσφατη ἱστορία καὶ ἐξακολουθοῦν καὶ σήμερα διεξάγονται πόλεμοι ἀπὸ τοὺς ἀγαπημένους τους Δυτικοὺς φιλελεύθερους δημοκράτες καὶ τοὺς κατὰ τόπους βασάλους τους, ποὺ πνέουν σήμερα τὰ μένεα ἐναντίον τῆς Ρωσίας καὶ τὴν κατηγοροῦν ξετσίπωτα γιὰ «ἰμπεριαλιστικὴ εἰσβολή» στὴν Οὐκρανία, ἐπειδὴ προστατεύει τοὺς ὁμοεθνεῖς της ποὺ βάλλονται ἐπὶ ὀκτὼ συναπτὰ ἔτη ἀπὸ τὸ ἀμερικανοκίνητο πραξικοπηματικὸ καθεστὼς τοῦ Κιέβου.

Νὰ τοὺς γνωστοποιήσουμε, ἐπίσης, ὅτι στὸ πλαίσιο τῶν «ἀνθρωπιστικῶν ἐπεμβάσεων» τῶν «πολιτισμένων» τῆς φιλελεύθερης Δύσης πέθαναν μισὸ ἑκατομμύριο παιδιὰ ἀπὸ τὶς συνέπειες τῶν ἀμερικανικῶν κυρώσεων στὸ Ἰράκ, γιὰ τὰ ὁποία ἡ πρώην ὑπουργὸς Ἑξωτερικῶν τῶν ΗΠΑ, Μαντλὶν Ὀλμπράϊτ, δήλωσε θρασύτατα ὅτι «ἄξιζε τὸν κόπο».

Οἱ ξιπασμένοι ἐγχώριοι εὐρωλιγούρηδες, μιᾶς καὶ ἀσπάζονται τὶς τεράστιες ἀξίες τοῦ φιλελευθερισμοῦ, ποὺ «ἀγκαλιάζει τὴν διαφορετικότητα», καλὸ θὰ εἶναι νὰ κοιτάξουν λιγάκι τὸν ὑπόρρητο ἀποικιοκρατικὸ καὶ ἰμπεριαλιστικὸ ρατσισμὸ ποὺ ἔχουν ἐγκολπωθεῖ ἀπὸ τὰ πρότυπα τῆς δυτικολαγνείας τους, ὅταν ἐξανίστανται γιὰ τὸν πόλεμο, τὸ 2022 καὶ τὴν «Εὐρώπη», ἀφοῦ ξυπνήσουν ἀπὸ τὸν βαθὺ ὕπνο τῆς φιλελεύθερης καὶ δημοκρατικῆς τους μακαριότητας, γιὰ νὰ ἀντιληφθοῦν ὅτι σήμερα -ναί, ναί, σήμερα!- γίνονται δεκάδες πόλεμοι σὲ ὁλόκληρο τὸν πλανήτη.

Ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς γίνεται μερικὲς ὧρες ἀπὸ ἐκεῖ ποὺ πίνουν τὸν φραπέ τους: εἶναι στὴν καθημαγμένη Συρία, ποὺ μετράει ἑκατοντάδες χιλιάδες θύματα, μὲ τὴν εὐθύνη τῶν ἀγαπημένων τους Δυτικῶν -καὶ ποὺ δὲν ἔχουν γίνει πολὺ-πολὺ περισσότερα ἀκριβῶς χάρη στὴν στρατιωτικὴ ἐπέμβαση τῆς Ρωσίας. Ἄς ρίξουν μετὰ μιὰ ματιὰ λίγο παρακάτω, στὴν Λιβύη, κι ἄς ἀναρωτηθοῦν ποιοί ἦταν αὐτοὶ ποὺ τὴν κατέστρεψαν, καὶ ἀπὸ μία ἀπὸ τὶς πιὸ προηγμένες ἀφρικανικὲς χῶρες μετατράπηκε σὲ σωρὸ ἐρειπίων -μαντέψτε ἀπὸ ποιούς.

ΥΓ: Ἡ φωτογραφία ἀπὸ τοὺς «ἀνθρωπιστικοὺς» βομβαρδισμοὺς τοῦ ΝΑΤΟ στὴν πρώην Γιουγκοσλαβία.

«Γ..ΜΩ ΤΗΝ ΒΟΥΛΗ ΣΑΣ ΚΑΙ Γ..ΜΩ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΣΑΣ»

Ἐπειδὴ οἱ ἐγχώριοι βασαλίσκοι τῶν Ἀμερικανῶν ἔχουν ἤδη ἀρχίσει νὰ συγκρίνουν τὰ γενόμενα στὴν Οὐκρανία μὲ τὴν τουρκικὴ εἰσβολὴ στὴν Κύπρο, καλὸ θὰ εἶναι νὰ θυμηθοῦμε λιγάκι τὴν στάση τῶν ΗΠΑ στὸ Κυπριακό.

Δὲν εἶναι μονάχα ἡ ἄρνηση τῶν Ἀμερικανῶν νὰ ἐμποδίσουν τὴν τουρκικὴ ἀπόβαση παρεμβάλλοντας τὸν 6ο Στόλο (ὅπως εἶχαν ὑποσχεθεῖ στὴν κυβέρνηση τῆς χούντας τοῦ Ἰωαννίδη) ἀφήνοντας τοὺς Τούρκους νὰ εἰσβάλλουν.

Δὲν εἶναι μονάχα ἡ ἔκτοτε ἀμερικανικὴ ἀποδοχὴ τῶν τετελεσμένων τῆς τουρκικῆς εἰσβολῆς.

Εἶναι ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῆς ἀμερικανικῆς ἀνάμιξης στὸ Κυπριακὸ ποὺ οἱ ΗΠΑ ἀρνήθηκαν νὰ ὑποστηρίξουν τὸ αἴτημα τῆς Ἕνωσης τῆς Κύπρου μὲ τὴν Ἑλλάδα προωθώντας τὴν διχοτόμηση ἐπὶ τῇ βάσει τῆς λογικῆς τοῦ «διαίρει καὶ βασίλευε».

Ἄς θυμηθοῦμε ἕνα χαρακτηριστικὸ ἐπεισόδιο ἐκείνης τῆς ἐποχῆς, ποὺ δείχνει πῶς οἱ Ἀμερικανοὶ «σύμμαχοι» ἀντιλαμβάνονται τὰ ἑλληνικὰ ἐθνικὰ δίκαια καὶ τὴν δημοκρατία, ποὺ τὴν ἔχουν λέξη-καραμέλα ὅποτε τοὺς συμφέρει.

Ὁ πρωθυπουργός, Γεώργιος Παπανδρέου, εἶχε ἐπισκεφθεῖ τὸν Ἰούνιο τοῦ 1964 τὶς Ἡνωμένες Πολιτεῖες γιὰ συνομιλίες γιὰ τὸ Κυπριακὸ μὲ τὸν Ἀμερικανὸ Πρόεδρο, Λίντον Τζόνσον. Ὁ Ἕλληνας πρωθυπουργὸς δὲν ἀποδέχθηκε τὴν ἀμερικανικὴ πρόταση τῆς «ἕνωσης» τῆς Κύπρου μὲ τὴν Ἑλλάδα, ἀλλὰ μὲ τὴν καντονοποίηση τῆς νήσου, τὴν δημιουργία μεγάλης τουρκικῆς στρατιωτικῆς βάσης στὸ νησὶ καὶ τὴν παραχώρηση τοῦ Καστελορίζου στὴν Τουρκία.

Σὲ ἐπικοινωνία του μὲ τὸν Ἕλληνα πρέσβυ στὴν Οὐάσιγκτον, Ἀλέξανδρο Μάτσα, ὁ ὁποῖος προσπάθησε νὰ τοῦ ἐξηγήσει ὅτι καμία ἑλληνικὴ Βουλὴ δὲν θὰ μποροῦσε νὰ κυρώσει ἕνα τέτοιο σχέδιο καὶ ὅτι τὸ ἑλληνικὸ Σύνταγμα δὲν ἐπιτρέπει σὲ καμία ἑλληνικὴ κυβέρνηση νὰ παραχωρήσει ἑλληνικὸ ἔδαφος, ἀκολούθησε ὁ ἑξῆς διάλογος:

«Τζόνσον: Τότε ἀκοῦστε με, κύριε πρέσβη. Γαμῶ τὴ Βουλή σας καὶ τὸ Σύνταγμά σας! Ἡ Ἀμερικὴ εἶναι ἐλέφαντας. Ἡ Κύπρος εἶναι ψύλλος. Καὶ ἡ Ἑλλάδα εἶναι ψύλλος. Ἄν αὐτοὶ οἱ δύο ψύλλοι ἐξακολουθοῦν νὰ φέρνουν φαγούρα στὸν ἐλέφαντα, μπορεῖ ὁ ἐλέφαντας νὰ τοὺς ρουφήξει μιὰ καὶ καλὴ μὲ τὴν προβοσκίδα του!

Μάτσας: Θὰ διαβιβάσω τὶς ἀπόψεις σας στὸν πρωθυπουργὸ κ. Παπανδρέου, ἀλλὰ εἶμαι βέβαιος γιὰ τὴν ἑλληνικὴ ἀπάντηση. Ἡ Ἑλλάδα εἶναι δημοκρατία. Ὁ πρωθυπουργὸς δὲν μπορεῖ νὰ ἐναντιωθεῖ στὶς ἐπιθυμίες τῆς Βουλῆς.

Τζόνσον: Θὰ σᾶς πῶ ποιά ἀπάντηση θὰ δώσω, ἂν πάρω τέτοιου εἴδους ἀπάντηση ἀπὸ τὸν πρωθυπουργό σας. Ποιός νομίζει ὅτι εἶναι; Δὲν μπορῶ νὰ ἔχω καὶ δεύτερο Ντὲ Γκὸλ στὰ πόδια μου. Πληρώνουμε πολλὰ ἀμερικανικὰ δολάρια στοὺς Ἕλληνες, κύριε πρέσβη. Ἄν ὁ πρωθυπουργός σας μοῦ μιλήσει γιὰ Δημοκρατία, Βουλὴ καὶ Σύνταγμα, τότε ἐκεῖνος, ἡ Βουλὴ καὶ τὸ Σύνταγμά του μπορεῖ νὰ μὴν κρατήσουν καὶ πολύ!».

Τὸ τί ἀκολούθησε, εἶναι γνωστό.

Ἄν ὑπάρχει ἕνα ἀνάλογο μὲ τὸ 1974 αὐτὸ εἶναι ὅτι ἡ Ρωσία κάνει αὐτὸ ἀκριβῶς ποὺ ἔπρεπε νὰ κάνουμε ἐμεῖς ὅταν ἡ Τουρκία εἰσέβαλε στὴν Κύπρο: Νὰ στείλουμε τὸν στρατὸ γιὰ νὰ ἀποκρούσει τὸν Ἀττίλα 1 καὶ τὸν Ἀττίλα 2, καὶ νὰ προστατεύσουμε τὴν Ἑλληνικὴ Γῆ καὶ τὸν Ἐλληνισμὸ τῆς Κύπρου.

Σὲ πεῖσμα τῆς δυτικῆς προπαγάνδας τὸ ἀμερικανοκίνητο πραξικοπηματικὸ καθεστὼς τοῦ Κιέβου εἶναι αὐτὸ ποὺ ὅλο τὸ προηγούμενο διάστημα βομβάρδιζε τὶς ρωσικὲς αὐτόνομες περιοχὲς (τὸ καθεστὼς τῆς αὐτονομίας τῶν ὁποίων εἶχε ἀποδεχθεῖ μὲ τὴν Συμφωνία τοῦ Μίνσκ). Ἡ ρωσικὴ ἐπέμβαση εἶναι ἡ στοιχειώδης ἀντίδραση ἑνὸς κράτους ποὺ ἔχει ὑποχρέωση νὰ προστατεύσει τοὺς βαλλόμενους Ρώσους ὁμοεθνεῖς του. Κάνουν δηλαδὴ αὐτὸ ποὺ δὲν κάναμε ἐμεῖς εἴτε γιατὶ ἡ στρατιωτικὴ ἡγεσία τῆς χούντας τοῦ Ἰωαννίδη ἀρνήθηκε νὰ κάνει (μὲ ἀποτέλεσμα τὸ 7% κατειλημμένο) εἴτε γιατὶ ὁ «ἐθνάρχης» Καραμανλῆς ἀρνήθηκε ἐπίσης νὰ κάνει, γιατὶ «ἡ Κύπρος κεῖται μακρὰν» (μὲ ἀποτέλεσμα τὴν ἀπώλεια τοῦ 38%).

Δυστυχῶς, γιὰ τοὺς πειθήνιους ἐγχώριους ΝΑΤΟπατριῶτες -καὶ εὐτυχῶς γιὰ τοὺς Ρώσους- ἡ Ρωσία δὲν εἶναι Ἑλλαδιστᾶν.

ΥΓ: Ὁ διάλογος παρατίθεται στὸ βιβλίο τοῦ Philip Deane (Γεράσιμος Τσιγάντες), ‘Ι should Have Died’, Νέα Ὑόρκη, 1977.

Τὰ λόγια τοῦ Τζόνσον παρατίθενται ἐπίσης στὸ γνωστὸ βιβλίο τοῦ Richard Clogg, «Συνοπτικὴ ἱστορία τῆς Ἑλλάδας», σ. 169, ἐκδόσεις «Κάτοπτρο», Ἀθήνα, 1995

Η ΑΥΓΗ ΕΝΟΣ ΝΕΟΥ, ΠΟΛΥΠΟΛΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Στὶς 22/2/2022 γεννήθηκε ἐπισήμως ὁ νέος, πολυπολικὸς κόσμος.

Ἡ βραχύβια ἀμερικανικὴ μονοπολικὴ ἡγεμονία, ποὺ γεννήθηκε μετὰ τὴν κατάρρευση τῆς Σοβιετικῆς Ἕνωσης, ἦταν πρὸ πολλοῦ νεκρή. Σήμερα ἐκδόθηκε καὶ τὸ πιστοποιητικὸ τοῦ θανάτου της.

Ἡ ἀμερικανικὴ μονοκρατορία δὲν κράτησε γιὰ πολύ, ἀλλὰ ἦταν ἀρκετὴ γιὰ νὰ καταδείξει τί πραγματικὰ σημαίνει γιὰ ὁλόκληρη τὴν ἀνθρωπότητα ἡ βαρβαρότητα τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων ποὺ ἐξήγγειλαν θριαμβευτικὰ οἱ ΗΠΑ, ὅταν βρέθηκαν στὸν κολοφῶνα τῆς ἀλαζονείας τους, συνοδευόμενη καὶ μὲ τὴν ἐξαγγελία τοῦ «τέλους τῆς Ἱστορίας».

Φυσικά, ἡ Ἱστορία ὄχι μονάχα δὲν τελείωσε, ἀλλὰ βρίσκεται στὴν ἀντίθετη μεριὰ ἀπὸ τὸν παρακμάζοντα ἀμερικανικὸ ἡγεμονισμό, ποὺ ἐπιχειρεῖ ματαίως νὰ οἰκοδομήσει τὸν διαβόητο «ἀμερικανικὸ αἰῶνα» μετατρέποντας τὸν πλανήτη σὲ Γῆς Μαδιᾶμ. Ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση ὡς ὁ εὐρωπαϊκὸς ἀμερικανικὸς βραχίονας ἀποδεικνύει σήμερα τὴν πλήρη μηδαμινότητά της. Πολὺ φυσικό, ἀφοῦ μιὰ ἀμερικανοκατεχόμενη Εὐρώπη τῶν τραπεζιτῶν καὶ τῶν δικαιωματιστῶν δὲν μπορεῖ νὰ ἔχει τὴν παραμικρὴ ὑπόσταση, παρὰ μονάχα ἑνὸς γηροκομείου ἀνοϊκῶν καὶ ἑνὸς ἀναιμικοῦ βασάλου.

Οἱ ἐπηρμένοι ἀμερικανοβάρβαροι -τοῦ «πολιτισμοῦ» τῆς Coca Cola, μὲ σημαία του τὸ «Οὐράνιο Τόξο»- ἔδειξαν ὅτι τὸ μόνο ποὺ κομίζουν στὴν ἀνθρωπότητα εἶναι μιὰ μεγαλοκαπιταλιστικὴ πλουτοκρατία ποὺ ἐνδιαφέρεται μονάχα νὰ γίνει πλουσιότερη, εἰς βάρος ἀκόμη καὶ τοῦ ἴδιου της τοῦ λαοῦ, καὶ μία τάξη ἀποθρασυμένων πολιτικῶν γερακιῶν ποὺ μὲ τὴν ὠμὴ βία τῶν «ἀνθρωπιστικῶν ἐπεμβάσεων» ἐξάγουν «δημοκρατία» καὶ πουλᾶνε «ἀτομικὰ δικαιώματα». Μέσα στὸ ντελίριο τοῦ ἀδηφάγου πλουτισμοῦ τους καὶ τοῦ ἐπηρμένου φιλελευθερισμοῦ τους, μπορεῖ νὰ μὴν κατάφεραν νὰ ἀποικιοποιήσουν τὴν καθηγημένη Ρωσία ἀπὸ τὴν εἰσαγωγὴ τοῦ νεοφιλελευθερισμοῦ τῶν ὀλιγαρχῶν, ἀλλὰ κατάφεραν, μέσα στὴν ἀπύθμενη βλακεία τους, νὰ γιγαντώσουν τὸν κινέζικο δράκοντα τοῦ κομμουνιστικοῦ καπιταλισμοῦ.

Ἡ Ρωσία ἀναδεικνύεται ἀντικειμενικὰ (παρὰ τὴν παντελῆ ἔλλειψη οἰκουμενικοῦ ὁράματος ποὺ χαρακτηρίζει τὴν πραγματιστικὴ ἡγεσία της) στὴν κύρια δύναμη ποὺ στέκεται ἀπέναντι στὸν ἀμερικανικὸ ἡγεμονισμό, στὴν φιλελεύθερη Δύση καὶ στὸν μονοπολικό της δηλητηριώδη πολτό. Ὁτιδήποτε συμβάλλει σήμερα στὴν ἀπόκρουση τοῦ πληγωμένου Ἀμερικανικοῦ θηρίου καὶ στὴν βαρβαρότητα ποὺ αὐτὸ κομίζει δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ εἶναι κάτι μὴ ἀρνητικὸ γιὰ τὸν κόσμο.

Τὸ πραγματικὰ θετικό, ὅμως, θὰ ἦταν μιὰ Μεγάλη Εὐρωπαϊκὴ Ἀφύπνιση, ποὺ θὰ συνένωνε τὴν σημερινὴ κατεχόμενη Εὐρώπη μὲ τὸ μοναδικὸ ἐλεύθερο ὀργανικό της τμῆμα -τὴν σημερινὴ Ρωσία- γιὰ τὴν δημιουργία μιὰ Εὐρωπαϊκῆς Αὐτοκρατορίας στὴν Εὐρασία, ποὺ ὄχι μόνο θὰ γλύτωνε τὴν ἑνιαία Εὐρώπη ἀπὸ τὶς ἀμερικανικὲς καὶ κινεζικὲς συμπληγάδες καὶ θὰ ἀποτελοῦσε ἀνασχετικὸ παράγοντα τοῦ πολιτικοῦ ἱσλαμισμοῦ, ἀλλὰ θὰ μποροῦσε νὰ κυριαρχεῖ σὲ ὁλόκληρο τὸν πλανήτη, ἐξυπηρετώντας ἔτσι ὄχι μόνο τὰ ἐθνικά μας συμφέροντα ἀλλὰ ἀναδεικνύοντας τὸν Πολιτιστικὸ Ἑλληνισμὸ (τὴν πραγματικὴ πολύμορφη Εὐρωπαϊκὴ Ταυτότητα) σὲ πλανητικὴ κοσμοθεώρηση.