Ἐντάξει, ἡ ὑποψηφιότητα τῆς Σάττι (πρόσωπο, ἦχος καὶ βίντεο) εἶναι ἐντελῶς ἀναμενόμενο νὰ ἀρέσει στοὺς ἀριστερούληδες καὶ στοὺς φιλελέμπουρες. Ἡ μουσικὴ (καὶ ὅ,τι θεωρεῖται κατὰ καιροὺς ὡς «μουσικὴ») εἶναι ἡ τέχνη ποὺ ἐκφράζει μὲ τὸν πληρέστερο τρόπο τὴν ψυχοσύνθεση τοῦ ἀνθρώπου. Καὶ ἡ ὑποψηφιότητα αὐτή, μαζὶ μὲ ὅλους τοὺς συμβολισμούς της, ἀπηχεῖ ὁλόπλευρα τὴν δική τους ψυχοσύνθεση καὶ προβάλλει τὴν δική τους «κοσμοθέαση». Αὐτοὶ εἶναι καὶ αὐτὴν τὴν χώρα θέλουνε.
Εἰλικρινῶς ὅμως, δὲν καταλαβαίνω γιατί ὁ κόσμος τοῦ λεγομένου «πατριωτικοῦ χώρου» ἐξανίσταται γιὰ τὸ ἠχητικὸ ράκος ποὺ θὰ στείλει ἡ (γ)Ἑλλάδα στὸν ἐτήσιο διαγωνισμὸ ἀκουστικῶν σκουπιδιῶν τῆς «Γιουροβίζιον».
Κι αὐτὸ διότι ἀποχρέμματα σὰν τὸ Zari μεταδίδονται κατὰ κόρον ἐπὶ πολλὰ χρόνια στὶς ἐκπομπὲς «νεανικῆς μουσικῆς» τοῦ ραδιοφωνικοῦ σταθμοῦ τοῦ (ἄλλοτε) μεγίστου πολιτικοῦ φωστῆρα τῆς «λαϊκοελληνορθοδοξίας» Γιώργου Καρατζαφέρη. Καὶ δὲν θυμᾶμαι νὰ τοὺς εἶχα ἀκούσει νὰ διαμαρτύρονται τὴν ἐποχὴ ποὺ τὸν ἀποθέωναν ὡς «ἐθνοσωτῆρα».
Ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριά, τὸ Zari εἶναι πράγματι ἐπιτυχημένο, ἐπειδὴ ἐκφράζει τὴν νεοελληνικὴ πραγματικότητα. Καὶ ὡς τέτοιο ἐπαξίως ἐκπροσωπεῖ τὴν χώρα (καὶ δὲν τολμῶ νὰ πῶ «Ἑλλάδα», γιατὶ αὐτὴ ἡ χώρα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ ἡ Ἑλλάδα).
Τὸ Zari εἶναι τὸ «κομμάτι» ποὺ «πάει γάντι» στὸν σύγχρονο νεοελληνικὸ ἀποικιακὸ βουρκόλακκο. Εἶναι ἕνα σκουπίδι ποὺ ταιριάζει σὲ μία χώρα-σκουπίδι σὲ ἕναν διαγωνισμὸ μὲ σκουπίδια. Μᾶς θίγει τὸ «κομμάτι» ἤ ἡ πραγματικότητα;
Καὶ ἡ πραγματικότητα εἶναι ὅτι τὸ Zari, ὅπως διαβάζω, σαρώνει στὸ YouTube καὶ ἔχει ἤδη ξεπεράσει τὶς 1.000.000 θεάσεις.
Ὅσο πιὸ γρήγορα καταλάβουμε -ἐμεῖς, οἱ μειονοτικοί, γιατὶ μειονοτικοὶ εἴμαστε ὅσοι μελαγχολοῦμε καὶ ἀγανακτοῦμε γιὰ τὸν (πολὺ πραγματικὸ) νεοελληνικὸ ἐφιάλτη- ὅτι αὐτὴ ἡ χώρα ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ ΠΙΑ, τόσο τὸ καλύτερο.
Διότι ἄν θέλεις πραγματικὰ νὰ παλέψεις γιὰ νὰ γίνεις κάτι ποὺ τώρα δὲν εἶσαι, θὰ πρέπει πρῶτα-πρῶτα νὰ ἔχεις πλήρη γνώση τῆς πραγματικῆς σου κατάστασης. Κι ἄν θέλουμε νὰ πάρουμε τὴν χώρα μας πίσω, τότε θὰ πρέπει πρῶτα νὰ συντρίψουμε τὴν σημερινὴ νεοελληνικὴ πραγματικότητα. Αὐτὴν ἀκριβῶς ποὺ ἐκφράζει τὸ Zari.
Ὅσο γιὰ τὴν μουσική. Ὅταν τριγυρνῶ στοὺς δρόμους τῆς πόλης τῶν παιδικῶν μου χρόνων νιώθοντας πλέον σὰν ξένος δὲν μοῦ ἔρχεται πιὰ νὰ τραγουδήσω ἕναν ἑλληνικὸ σκοπό. Προσπαθῶ, ἀλλὰ δὲν βγαίνει τίποτα. Ἀκόμη κι ἡ ἀρκούδα τοῦ Σικελιανοῦ δὲν ὑπάρχει πιά. Στριφογυρίζει ἐπίμονα στὸν νοῦ μου ἡ μουσικὴ τοῦ On the Nature of Daylight τοῦ Μὰξ Ρίχτερ.
ΕΛΛΗΝΙΚΩΣ ΔΙΕΞΕΡΧΟΜΑΙ 