Ἄν κανεὶς περίμενε ὅτι ἡ διοίκηση, ὁ μηχανισμὸς ἀλλὰ καὶ τὸ πελατολόγιο τῆς ΔΕΚΟ ποὺ ὀνομάζεται ψευδωνύμως «Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος» θὰ προέβαλε ἀντίσταση ἀπέναντι στὸ νομοθετικὸ βδέλυγμα τῆς δυτικόδουλης ἁρμοστείας ἑνὸς χριστομάχου ψευτορωμαίκου, θὰ πρέπει σίγουρα νὰ πάσχει ἀπὸ κάποια διαταραχὴ προσωπικότητος, αὐταπατώμενος ὅτι ζεῖ σὲ μία Ὀρθόδοξη χώρα καὶ ὄχι σὲ ἕναν ἀποικιακὸ ἀνθελληνικὸ βόρβορο, στὸν ὁποῖο παροχετεύονται, γιὰ νὰ καταλήξουν, ὅλα τὰ «πολιτιστικὰ» καὶ «ἀξιακὰ» λύματα τῆς μηδενιστικῆς Φραγκιᾶς.
Τί ἄλλο θὰ μποροῦσε νὰ περιμένει κανεὶς ἀπὸ τὰ καλοπληρωμένα διευθυντικὰ στελέχη, τοὺς μισθοσυντήρητους ὑπαλληλίσκους καὶ τοὺς κρυόμπλαστρους πελάτες τῆς ΔΕΚΟ, ποὺ ἔφθασαν στὴν ἀπόλυτη κατάντια νὰ ὁμολογήσουν, διὰ τῶν πράξεών τους, ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι πηγὴ θανάτου, ἀποδεχόμενοι («κάνοντας ὑπακοὴ») τὸ κλείσιμο τῶν ναῶν τὴν ἐποχὴ τῆς ἐστεμμένης γρίππης, ἀκόμη καὶ κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ἴδιας τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος!
Τί ἄλλο θὰ μποροῦσε νὰ περιμένει κανεὶς ἀπὸ «ἱεράρχες» ποὺ διαφήμιζαν ὡς σωστικὰ τὰ θανατηφόρα πειραματικὰ σκευάσματα. Τί ἄλλο θὰ περίμενε κανεὶς ἀπὸ ἀνθρώπους ἔχουν αἷμα στὰ χέρια τους!
Θὰ περίμενε κανεὶς ἀπὸ ἀνθρώπους ποὺ δὲν τρέφουν καμμία πραγματικὴ ἀγάπη γιὰ τοὺς συνανθρώπους τους, ποὺ συνέστησαν σὲ τόσους ἀνθρώπους τὸν δρόμο πρὸς τὸν τάφο, νὰ χρησιμοποιήσουν τὸ πιὸ ἀποτελεσματικὸ ἐκκλησιαστικὸ ὅπλο κατὰ τῆς ὕβρεως; Ἄν αὐτὸς ὁ «ἱερατικὸς» συρφετὸς εἶχε μία στάλα συνειδήσεως θὰ ἔπρεπε πρῶτα νὰ ἀφορίσει τὸν ἑαυτό του!
Καὶ τί ἄλλο θὰ περίμενε κανεὶς ἀπὸ «πιστοὺς» ποὺ ἐξακολουθοῦν, ἀκόμη καὶ τώρα, νὰ βλασφημοῦν ἀσύστολα προσερχόμενοι στοὺς ναοὺς καὶ τὶς λειτουργίες μασκοφορεμένοι, ἐξισώνοντας ἔτσι ἀδιάντροπα τὸν χῶρο τῆς ἐκκλησίας, τὸν Ἱερὸ ναό, μὲ τὸ ταβερνεῖο τοῦ Μήτσου καὶ τὸ πορνεῖο τῆς Πόπης. Οἱ ἴδιοι ἄλλωστε εἶναι αὐτοὶ ποὺ ψηφίζουν τὰ πολιτικὰ καθάρματα ποὺ δὲν θὰ καταψηφίσουν τὸ νομοσχέδιο τοῦ αἴσχους. Καὶ ἀκόμη καὶ μετὰ τὴν ὑπερψήφισή του θὰ ἐξακολουθοῦν νὰ τοὺς ψηφίζουν.
Στὰ παλιά μας τὰ παπούτσια οἱ σπουδὲς τῶν διευθυντικῶν στελεχῶν, ποὺ τόσο πολὺ ἐκτιμοῦν οἱ φιλελεύθεροι μικροαστούληδες.
Στὰ παλιά μας τὰ παπούτσια οἱ ἀναλύσεις καὶ οἱ ἀνακοινώσεις ποὺ ἀναφέρουν ἁπλούστατα τὸ δογματικῶς αὐτονόητο καὶ γίνονται μονάχα γιὰ τυπικοὺς διεκπεραιωτικοὺς λόγους.
Στὰ παλιά μας τὰ παπούτσια τὰ πτυχία ἀστροφυσικῆς, οἱ ξένες γλῶσσες καὶ τὰ διδακτορικὰ θεολογίας, ὅταν δὲν ὑπάρχει ὁ φόβος Θεοῦ καὶ ἡ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Στὰ παλιά μας τὰ παπούτσια τὰ περίτεχνα κηρύγματα καὶ οἱ κατανυκτικὲς ψαλμωδίες, ὅταν ἀποτελοῦν ἄδειο κέλυφος, γιὰ νὰ καλύψουν τὴν ἔλλειψη πίστεως, ἀγαθῶν ἔργων καὶ ὀρθοδόξου ἀγωνιστικοῦ φρονήματος.
Καὶ στὰ παλιά μας τὰ παπούτσια οἱ δῆθεν ὁμολογίες πίστεως τῶν διαφόρων «ἀνταρτῶν», ὅπως ὁ γνωστὸς «Μητροπολίτης Μαρινάκη», ποὺ στηρίζουν τὸν Οἰκουμενισμὸ ἀπὸ τὰ παρασκήνια (ἐρχόμενοι σὲ κοινωνία μὲ ὅλο τὸν Οἰκουμενιστικὸ συρφετὸ) καὶ συγκρατοῦν τὸ ποίμνιο μέσα στὸ Οἰκουμενιστικὸ μαντρὶ (νά, βλέπετε! ὑπάρχουν καὶ οἱ σωστοί!).
Πολλῷ δὲ μᾶλλον ὅταν ὅλα αὐτὰ ἀποτελοῦν τὸ Ἄλλοθι γιὰ νὰ διευκολυνθεῖ ἡ ἔγκριση (εἴτε διὰ τῆς ψήφου εἴτε διὰ τῆς ἀποχῆς) αὐτῆς τῆς κατάφωρα ἀντίχριστης νομοθετικῆς ἀθλιότητας.
Κανένας νοήμων ἄνθρωπος δὲν θὰ μποροῦσε νὰ περιμένει κάτι διαφορετικὸ ἀπὸ τὴν διοίκηση μιᾶς ΔΕΚΟ ποὺ παριστάνει τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἐνῷ στὴν πραγματικότητα εἶναι, ἐδῶ καὶ πάρα πολὺ καιρό, μία συναγωγὴ καθεστωτικῶν ἐγκαθέτων, παναιρετικῶν οἰκουμενιστῶν καὶ χριστιανοσχήμων τεκτόνων, χρεωμένων μὲ ποικίλες, καὶ κάθε ἄλλο παρὰ χριστιανικές, δουλεῖες πρὸς τὸ χριστομάχο κράτος καὶ τοὺς δυτικοὺς πάτρωνές του.
Αὐτὴ εἶναι ἀκριβῶς ἡ «Ἐκκλησία» ποὺ ταιριάζει σὲ μία τέτοια Ἐξουσία. Εἶναι τὸ ἀναγκαῖο προσάρτημά της. Ἄν αὐτὴ ἡ Ἐξουσία εἶναι τὸ ὄχημα γιὰ τὴν καταστροφὴ τοῦ Ἑλληνισμοῦ, τότε αὐτὴ ἡ «Ἐκκλησία» εἶναι τὸ ὄχημα γιὰ τὴν καταστροφὴ τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἡ πρώτη καταστρέφει τὸ σῶμα καὶ ἡ δεύτερη τὴν ψυχή του.
Γιατί ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ ψυχὴ τοῦ Ἑλληνισμοῦ.
Χωρὶς αὐτὴν ὁ Ἑλληνισμὸς δὲν ἔχει -ἁπλούστατα- λόγο ὕπαρξης.
Ὁ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης τὸ συνόψισε αὐτὸ στὴν ἱστορική του ὁμιλία πρὸς τοὺς μαθητὲς στὴν Πνύκα, ὅταν συμβούλευε:
«Πρέπει νὰ φυλάξετε τὴν πίστη σας καὶ νὰ τὴν στερεώσετε, διότι, ὅταν ἐπιάσαμε τὰ ἄρματα, εἴπαμε πρῶτα ὑπὲρ πίστεως καὶ ἔπειτα ὑπὲρ πατρίδος».
Πρῶτα ὑπὲρ Πίστεως καὶ μετὰ ὑπὲρ Πατρίδος. Πρῶτα ὑπὲρ βωμῶν καὶ μετὰ ὑπὲρ ἑστιῶν. Γιατὶ χωρὶς τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρχει Ἑλληνικὸ Ἔθνος.
Ἡ σημερινή μας Ἐθνικὴ Κατάντια εἶναι ἀκριβῶς τὸ ἀποτέλεσμα τῆς μεγάλης μας Ἀποστασίας ἀπὸ τὴν Πίστη.
Ἄν ὑποφέρουμε σήμερα γιὰ τὸ κόστος τῆς ἀποστασίας μας, ἄς ἀναμένουμε νὰ ὑποφέρουμε πολὺ περισσότερο γιὰ τὸ κόστος τῆς ἀμετανοησίας μας.
Ὅ,τι καὶ νὰ γίνει πάντως τὴν ἀληθινὴ τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία δὲν μπορεῖ νὰ τὴν καταστρέψει καὶ νὰ τὴν νικήσει κανείς!
Ὅ,τι κι ἄν κάνουν!
ΕΛΛΗΝΙΚΩΣ ΔΙΕΞΕΡΧΟΜΑΙ 