Ὅσοι θρηνοῦν γιὰ τὸν θάνατο τοῦ Σόϊμπλε εἶναι σίγουρα οἱ ἴδιοι ποὺ θρηνοῦσαν καὶ γιὰ τὰ Τέμπη, ἐπειδὴ φοβόντουσαν τότε μήπως δὲν ξαναβγεῖ ὁ Μητσοτάκης. Ἄς τοῦ ἀνεγείρουν, λοιπόν, δημοσίᾳ δαπάνη ἀνδριάντα στὸν ἐκλογικὸ βοῦρκο τῶν Σερρῶν, ἄς πάρουν καὶ τοὺς τριακόσιες χιλιάδες Πακιστανοὺς τοῦ Γεωργιάδη στὸ σπίτι τους κι ἄς ἑτοιμαστοῦν νὰ συμπεθεριάσουν μὲ τοὺς Τούρκους στὸ Αἰγαῖο περιμένοντας ἐν τῷ μεταξὺ τὸ ἑπόμενο pass.
Οἱ πιὸ «διανοούμενες» μοιρολογίστρες, ἀποφεύγοντας νὰ μιλήσουν γιὰ τὰ «σωστικὰ» μνημόνια ποὺ μᾶς ἔστειλαν στὸν πάτο, ἐξαίρουν τὸν Σόϊμπλε, δίκην «ἀντικειμενικότητας», γιὰ τὸν ρόλο ποὺ ἔπαιξε στὴν γερμανικὴ ἐπανενοποίηση, λὲς καὶ ἡ συγκρότηση τοῦ τετάρτου γερμανικοῦ ράϊχ ὠφέλησε τὴν Ἑλλάδα καὶ ὄχι τὴν γερμανικὴ εὐρωπαϊκὴ ἡγεμονία.
Ὅσοι ἀναθεματίζουν τὸν μακαρίτη φορτώνοντάς του τὴν εὐθύνη γιὰ τὸ -ἀπίστευτο κι ὅμως ἀληθινὸ- χάλι μας, προσπαθοῦν ἁπλῶς νὰ ἀποσείσουν τὶς εὐθύνες τοῦ ἐγχωρίου κατεστημένου, πρωτίστως τοῦ ἐκμαυλισμένου καὶ ἀνίκανου πολιτικοῦ κόσμου, καὶ τοῦ ἐκφαυλισμένου καὶ ἄκριτου λαοπολτοῦ ποὺ τὸ στήριξε καὶ τὸ στηρίζει.
Ὁ Σόϊμπλε, ὅπως καὶ ὅλοι οἱ ἰσχυροὶ παράγοντες τῆς «μνημονιακῆς ἐποχῆς» (ποὺ ζεῖ καὶ βασιλεύει), ἔπαιξαν τὸ δικό τους βρώμικο παιγνίδι εἰς βάρος τῆς Ἑλλάδας μὲ κριτήριο τὰ συμφέροντα τοῦ δικοῦ τους κατεστημένου.
Τὴν δυνατότητα ὅμως τῶν ξένων νὰ παίξουν τὸ δικό τους παιγνίδι μετατρέποντας τὴν Ἑλλάδα στὴν σημερινὴ χαβούζα τὴν ἔδωσε τόσο ὁ ἐγχώριος πολιτικὸς κόσμος ὅσο καὶ ὁ «περιούσιος» λαός του, μὲ τὸ ἐπαίσχυντο μεταπολιτευτικὸ κοινωνικὸ συμβόλαιο, ξεπουλώντας ἀμφότεροι ἀλύπητα τὴν χώρα τους καὶ ναρκοθετώντας τὸ μέλλον τῶν ἑπομένων γενεῶν γιὰ νὰ καταναλώνουν ὅλο καὶ περισσότερο μὲ δανεικὰ καὶ νὰ παράγουν ὅλο καὶ περισσότερο ἀέρα.
Δεκατρία ὁλόκληρα χρόνια ἔχουν περάσει ἀπὸ τὴν ἔναρξη τῆς κρίσης δίχως τέλος, ὁ πολιτικὸς κόσμος εἶναι ἕνας πραγματικὸς ἀπόπατος, ὁ πολὺς κόσμος δὲν φαίνεται νὰ ἔχει καταλάβει τίποτα ἀλλὰ διατηρεῖ καὶ ἐπαυξάνει τὴν ἄθλια νοοτροπία ποὺ τὸν ἔστειλε στὰ τάρταρα καὶ ἡ χώρα βυθίζεται σὲ μιὰ πολύπλευρη καὶ ἀνείπωτη παρακμὴ -πρωτίστως ἠθική, ὅπως γίνεται πάντα σὲ αὐτὲς τὶς περιπτώσεις.
Ἄς περιμένουμε καὶ τὸν θάνατο τῆς Μέρκελ γιὰ νὰ βάλουμε μέχρι τότε τὰ δυνατά μας γιὰ νὰ ἀποδείξουμε πόσο πραγματικὰ ἀντικαταστάσιμοι εἴμαστε.
ΕΛΛΗΝΙΚΩΣ ΔΙΕΞΕΡΧΟΜΑΙ 